«Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλία με τα χεράκια της,
εγέμισε με άνθη και χιονιά και τα μαλάκια της………»
Κι όμως η έμπνευση για να γράψει ο Γεώργιος Δροσίνης αυτό το πασίγνωστο ποίημα προέρχεται από την Οκτωνιά.
Όλοι εμείς που καταγόμαστε απ’ αυτό το ιστορικό χωριό γνωρίζουμε την θλιβερή ιστορία της Αμυγδαλιάς Σαλλή, αλλά και την μάχη που έδωσε ο πασίγνωστος ποιητής για να μπορέσει να τη σώσει από την κρεμάλα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, συμβουλευόμενοι και το .......................
βιβλίο του αείμνηστου συγχωριανού μας Αναστασίου Μπουλή.
Πριν από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το έτος 1881 ζούσε στο χωριό μας μία πανέμορφη τσοπάνισα, η Αμυγδαλιά Σαλλή, η οποία ερωτεύτηκε παράφορα άλλον έναν τσοπάνη τον Τασούρη. Aυτός αφού την ατίμασε παντρεύτηκε απροειδοποίητα την ευκατάστατη Παναγιού Μπαρόλα.
Η Αμυγδαλιά μη μπορώντας να ξεπεράσει τον έρωτά της για τον Τασούρη, αλλά και την ντροπή που ένιωθε εξαιτίας της ατίμωσής της, πήγε μαζί με τα αδέλφια της και σκότωσαν την έγκυο Παναγιού ενώ στη συνέχεια την έκαψαν.
Το έγκλημα αυτό συγκλόνισε την κοινή γνώμη, έτυχε δε μεγάλης δημοσιότητας από τις εφημερίδες της εποχής.
Κατά την διεξαγωγή της δίκης ο Γεώργιος Δροσίνης που εργαζόταν τότε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα "Ακρόπολη," κλίθηκε να καλύψει δημοσιογραφικά την πολυήμερη ακροαματική διαδικασία.
Μέσα στην δικαστική αίθουσα όμως ερωτεύτηκε την πανέμορφη φόνισσα η οποία κινδύνευε με την εσχάτη των ποινών. Με τα άρθρα που δημοσίευε, προσπαθούσε πλέον ανοικτά να την βοηθήσει για να γλιτώσει την θανατική καταδίκη, παράλληλα παρασκηνιακά παρακινούσε και τους άλλους δημοσιογράφους που κάλυπταν τη δίκη να πράττουν το ίδιο. Κατάφερε τελικά με παρέμβαση του βασιλιά Γεώργιου του Α’ να την γλιτώσει από την κρεμάλα, φυλακίσθηκε όμως για 13 χρόνια.
Η σχέση του ποιητή μ’ αυτή την γυναίκα ήταν περισσότερο συναισθηματική, αποτέλεσε όμως τη μούσα του, η ομορφιά της ήταν η απόλυτη πηγή έμπνευσής του. Οι στίχοι του πολύ γνωστού μελοποιημένου ποιήματος "ανθισμένη αμυγδαλιά" αναμφισβήτητα αναφέρονται στην Αμυγδαλιά Σαλλή, βέβαια στην πορεία αυτό αντικρούστηκε από κάποιους λόγο πιέσεων που ασκήθηκαν από την βασιλική αυλή.
Αρχικά το δημοσίευε με το ψευδώνυμο Αράχνη για να μην κατανοηθεί ότι αναφέρετε στη συγκεκριμένη γυναίκα, αλλά στη συνέχεια εξαιτίας της μεγάλης απήχησης που είχε στο αναγνωστικό κοινό το αναγνώρισε ως δικό του δημιούργημα.
Παραθέτουμε τους πρωτότυπους στίχους του ποιήματος με την ορθογραφία της εποχής, που με τη πάροδο του χρόνου πιθανόν σε κάποιες εκτελέσεις να έχουν παραληφθεί:
Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά (δις)
με τα χεράκια της
και γέμισ' από τ΄ άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της.
Και γέμισ' από τ΄ άνθη...
Αχ, χιονισμένη σαν την είδα την τρελή (δις)
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ' άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ' άνθη...
"Τρελή, να φέρης στα μαλλιά σου τη χιονιά (δις)
τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θάρθη η άγρια βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μόνη της θάρθη...
"Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παληά (δις)
τα παιγνιδάκια σου
θάσαι γρηά με κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
θάσαι γρηά...
Το τραγούδι αυτό μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες, έχει φωνογραφηθεί σε πολλές εκτελέσεις από διάφορους τραγουδιστές και ιδιαίτερα από χορωδίες.
Πριν από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το έτος 1881 ζούσε στο χωριό μας μία πανέμορφη τσοπάνισα, η Αμυγδαλιά Σαλλή, η οποία ερωτεύτηκε παράφορα άλλον έναν τσοπάνη τον Τασούρη. Aυτός αφού την ατίμασε παντρεύτηκε απροειδοποίητα την ευκατάστατη Παναγιού Μπαρόλα.
Η Αμυγδαλιά μη μπορώντας να ξεπεράσει τον έρωτά της για τον Τασούρη, αλλά και την ντροπή που ένιωθε εξαιτίας της ατίμωσής της, πήγε μαζί με τα αδέλφια της και σκότωσαν την έγκυο Παναγιού ενώ στη συνέχεια την έκαψαν.
Το έγκλημα αυτό συγκλόνισε την κοινή γνώμη, έτυχε δε μεγάλης δημοσιότητας από τις εφημερίδες της εποχής.
Κατά την διεξαγωγή της δίκης ο Γεώργιος Δροσίνης που εργαζόταν τότε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα "Ακρόπολη," κλίθηκε να καλύψει δημοσιογραφικά την πολυήμερη ακροαματική διαδικασία.
Μέσα στην δικαστική αίθουσα όμως ερωτεύτηκε την πανέμορφη φόνισσα η οποία κινδύνευε με την εσχάτη των ποινών. Με τα άρθρα που δημοσίευε, προσπαθούσε πλέον ανοικτά να την βοηθήσει για να γλιτώσει την θανατική καταδίκη, παράλληλα παρασκηνιακά παρακινούσε και τους άλλους δημοσιογράφους που κάλυπταν τη δίκη να πράττουν το ίδιο. Κατάφερε τελικά με παρέμβαση του βασιλιά Γεώργιου του Α’ να την γλιτώσει από την κρεμάλα, φυλακίσθηκε όμως για 13 χρόνια.
Η σχέση του ποιητή μ’ αυτή την γυναίκα ήταν περισσότερο συναισθηματική, αποτέλεσε όμως τη μούσα του, η ομορφιά της ήταν η απόλυτη πηγή έμπνευσής του. Οι στίχοι του πολύ γνωστού μελοποιημένου ποιήματος "ανθισμένη αμυγδαλιά" αναμφισβήτητα αναφέρονται στην Αμυγδαλιά Σαλλή, βέβαια στην πορεία αυτό αντικρούστηκε από κάποιους λόγο πιέσεων που ασκήθηκαν από την βασιλική αυλή.
Αρχικά το δημοσίευε με το ψευδώνυμο Αράχνη για να μην κατανοηθεί ότι αναφέρετε στη συγκεκριμένη γυναίκα, αλλά στη συνέχεια εξαιτίας της μεγάλης απήχησης που είχε στο αναγνωστικό κοινό το αναγνώρισε ως δικό του δημιούργημα.
Παραθέτουμε τους πρωτότυπους στίχους του ποιήματος με την ορθογραφία της εποχής, που με τη πάροδο του χρόνου πιθανόν σε κάποιες εκτελέσεις να έχουν παραληφθεί:
Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά (δις)
με τα χεράκια της
και γέμισ' από τ΄ άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της.
Και γέμισ' από τ΄ άνθη...
Αχ, χιονισμένη σαν την είδα την τρελή (δις)
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ' άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ' άνθη...
"Τρελή, να φέρης στα μαλλιά σου τη χιονιά (δις)
τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θάρθη η άγρια βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μόνη της θάρθη...
"Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παληά (δις)
τα παιγνιδάκια σου
θάσαι γρηά με κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
θάσαι γρηά...
Το τραγούδι αυτό μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες, έχει φωνογραφηθεί σε πολλές εκτελέσεις από διάφορους τραγουδιστές και ιδιαίτερα από χορωδίες.