Τα τελευταία χρόνια έχει αναγνωριστεί κατά κόρον η αξία του φυσικού θαλασσινού αλατιού.
Είναι ένα εξαιρετικό καρύκευμα που διεγείρει τη σιελόρροια, εκτός όμως από την ανωτέρα γεύση του περιέχει και 92 ζωτικής σημασίας ιχνοστοιχεία, βοηθάει έτσι στην καλύτερη δυνατή βιολογική λειτουργία και την συντήρηση των κυττάρων.
Παράλληλα βοηθά στην ισορροπία αλλά και την αναπλήρωση όλων των ηλεκτρολυτών του σώματος.
Το αλάτι αυτό το βρίσκουμε άφθονο................
Είναι ένα εξαιρετικό καρύκευμα που διεγείρει τη σιελόρροια, εκτός όμως από την ανωτέρα γεύση του περιέχει και 92 ζωτικής σημασίας ιχνοστοιχεία, βοηθάει έτσι στην καλύτερη δυνατή βιολογική λειτουργία και την συντήρηση των κυττάρων.
Παράλληλα βοηθά στην ισορροπία αλλά και την αναπλήρωση όλων των ηλεκτρολυτών του σώματος.
Το αλάτι αυτό το βρίσκουμε άφθονο................
στις βραχώδης ακτές του Ακρωτηρίου Πούντα της Οκτωνιάς αλλά και στο νησάκι που βρίσκετε ακριβώς απέναντί του. Εκεί υπάρχουν μεγάλες φυσικές κοιλότητες (γούρνες), οι οποίες γεμίζουν με θαλασσινό νερό από τα μανιασμένα κύματα κατόπιν αυτό κρυσταλλοποιείται μέσω της εξάτμισής του από τον ήλιο παίρνοντας την τελική μορφή του.
Από τα μέσα Ιουνίου έως το τέλος Σεπτεμβρίου αρκετοί συγχωριανοί μας με κόπο και υπομονή το συλλέγουν για το σπιτικό τους. Αφού το βάλουν σε κοφίνια για να φύγει το νερό, το απλώνουν σε καθαρά σεντόνια στον ήλιο να στεγνώσει με απόλυτα φυσικό τρόπο, όπως γίνονταν αιώνες πριν. Όσο κι αν ακούγεται απλό έχει πολλά μυστικά, το βασικότερο είναι ότι θέλει ζέστη και βοριά
Αυτό το φυσικό αλάτι είναι ανωτέρας ποιότητας, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η τιμή πώλησής του είναι τουλάχιστον 10πλάσια του βιομηχανικού. Οι νιφάδες του κλείνουν μέσα τους πολλά ευεργετικά συστατικά και ιχνοστοιχεία. Περιέχει αυξημένα ποσοστά καλίου και μαγνησίου, έχει δε χαμηλότερη συγκέντρωση χλωριούχου νατρίου και συνεπώς δεν είναι τόσο επιβλαβές για την αρτηριακή υπέρταση. Τα ξένα σώματα που ενδεχομένως συναντάμε μέσα σ΄ αυτό το ξεχωριστό προιόν του χωριού μας, προέρχονται από τη χλωρίδα της θάλασσας, δηλαδή φύκια ή βρύα, τα οποία συντελούν στη ξεχωριστή γεύση του.
Οι χρήσεις του αλατιού στις παλαιότερες εποχές ήταν ποικίλες : «Ήταν η ενέργειά μας, το ψυγείο μας και το χρήμα μας», λένε οι γεροντότεροι. Βάζανε μέσα στο αλάτι το προζύμι του ψωμιού και τα αβγά για να διατηρηθούν, φτιάχνανε μ΄ αυτό τα παστά, τις ελιές και τα τυριά, ακόμη το δίνανε στα ζώα για συμπλήρωμα διατροφής.
Στα πλαίσια της ανταλλακτικής οικονομίας και της οικιακής αυτάρκειας, το αλάτι τότε ανταλλασσόταν με κριθάρι, σιτάρι, καλαμπόκι, πατάτες, σύκα ξερά, τυρί, κ.α.
Είναι το πλέον απαραίτητο για τη ζωή και την καλή υγεία. «Αξίζει το βάρος του σε χρυσό» έλεγαν οι αρχαίοι.
Ποτέ όμως δεν έγινε καμία προσπάθεια οικονομική εκμετάλλευσης αυτού του θησαυρού προς όφελος της τοπικής κοινωνίας.
Πριν μερικούς μήνες βρεθήκαμε και εμείς εκεί και μαζέψαμε το αλάτι της χρονιάς, για να χουμε κάτι ποιοτικό στο τραπέζι μας αλλά και για να μην χαθεί η παράδοση.
Από τα μέσα Ιουνίου έως το τέλος Σεπτεμβρίου αρκετοί συγχωριανοί μας με κόπο και υπομονή το συλλέγουν για το σπιτικό τους. Αφού το βάλουν σε κοφίνια για να φύγει το νερό, το απλώνουν σε καθαρά σεντόνια στον ήλιο να στεγνώσει με απόλυτα φυσικό τρόπο, όπως γίνονταν αιώνες πριν. Όσο κι αν ακούγεται απλό έχει πολλά μυστικά, το βασικότερο είναι ότι θέλει ζέστη και βοριά
Αυτό το φυσικό αλάτι είναι ανωτέρας ποιότητας, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η τιμή πώλησής του είναι τουλάχιστον 10πλάσια του βιομηχανικού. Οι νιφάδες του κλείνουν μέσα τους πολλά ευεργετικά συστατικά και ιχνοστοιχεία. Περιέχει αυξημένα ποσοστά καλίου και μαγνησίου, έχει δε χαμηλότερη συγκέντρωση χλωριούχου νατρίου και συνεπώς δεν είναι τόσο επιβλαβές για την αρτηριακή υπέρταση. Τα ξένα σώματα που ενδεχομένως συναντάμε μέσα σ΄ αυτό το ξεχωριστό προιόν του χωριού μας, προέρχονται από τη χλωρίδα της θάλασσας, δηλαδή φύκια ή βρύα, τα οποία συντελούν στη ξεχωριστή γεύση του.
Οι χρήσεις του αλατιού στις παλαιότερες εποχές ήταν ποικίλες : «Ήταν η ενέργειά μας, το ψυγείο μας και το χρήμα μας», λένε οι γεροντότεροι. Βάζανε μέσα στο αλάτι το προζύμι του ψωμιού και τα αβγά για να διατηρηθούν, φτιάχνανε μ΄ αυτό τα παστά, τις ελιές και τα τυριά, ακόμη το δίνανε στα ζώα για συμπλήρωμα διατροφής.
Στα πλαίσια της ανταλλακτικής οικονομίας και της οικιακής αυτάρκειας, το αλάτι τότε ανταλλασσόταν με κριθάρι, σιτάρι, καλαμπόκι, πατάτες, σύκα ξερά, τυρί, κ.α.
Είναι το πλέον απαραίτητο για τη ζωή και την καλή υγεία. «Αξίζει το βάρος του σε χρυσό» έλεγαν οι αρχαίοι.
Ποτέ όμως δεν έγινε καμία προσπάθεια οικονομική εκμετάλλευσης αυτού του θησαυρού προς όφελος της τοπικής κοινωνίας.
Πριν μερικούς μήνες βρεθήκαμε και εμείς εκεί και μαζέψαμε το αλάτι της χρονιάς, για να χουμε κάτι ποιοτικό στο τραπέζι μας αλλά και για να μην χαθεί η παράδοση.