Στα βορεινά του χωριού μας και σε μισή ώρα απόσταση, μέσα σε μια βαθιά χαράδρα, σʼ ένα σπάνιο φυσικό περιβάλλον είναι κρυμμένη από τον έξω κόσμο η Μονή Καταρράκτη στο όνομα του Αγίου Δημητρίου.
Πήρε το όνομα «Καταρράκτη», γιατί......................
Πήρε το όνομα «Καταρράκτη», γιατί......................
Οι κάτωθι εικόνες αγίων ανήκαν στην Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου «Καταρράκτη»,και αποτελούν μέρος από τα χιλιάδες κειμήλια που (κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες) έχουν διασκορπιστεί σε όλη την Ελλάδα. Σήμερα βρίσκονται στο χωριό Άγιος Ιωάννης Αλιβερίου, και είναι έργα του ιερομόναχου Νικόδημου.
Μάλιστα n επιγραφή κάτω από την εικόνα του Αγίου Δημητρίου, η οποία έχει φιλοτεχνηθεί το έτος 1745 αποτρέπει τους ιερείς και τους πιστούς να βρέχουν με αγιασμό η άλλα υγρά την εικόνα, όπως επίσης να την πλένουν με κρασί, γιατί υπάρχει κίνδυνος καταστροφής. Ειδικά αυτή του Αγίου Δημητρίου είναι μοναδική στο κόσμο γιατί έχει αγιογραφήσει και τον εαυτό του ο καλλιτέχνης επάνω στο άλογο του Αγίου
Μάλιστα n επιγραφή κάτω από την εικόνα του Αγίου Δημητρίου, η οποία έχει φιλοτεχνηθεί το έτος 1745 αποτρέπει τους ιερείς και τους πιστούς να βρέχουν με αγιασμό η άλλα υγρά την εικόνα, όπως επίσης να την πλένουν με κρασί, γιατί υπάρχει κίνδυνος καταστροφής. Ειδικά αυτή του Αγίου Δημητρίου είναι μοναδική στο κόσμο γιατί έχει αγιογραφήσει και τον εαυτό του ο καλλιτέχνης επάνω στο άλογο του Αγίου
το νερό στο κοντινό χείμαρρο, που ξεκινά από το χωριό και χύνεται στη θάλασσα του Μαρκουριού πέφτει από ύψος 100 μέτρων και δεν είναι λίγοι αυτοί που του αποδίδουν θαυματουργές ιδιότητες. Το μοναστήρι ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μεταβυζαντινά εκκλησιαστικά και πνευματικά κέντρα και μεγάλο κέντρο ζωγραφικής τέχνης. Πολλές τεχνοτροπίες αγιογραφιών σε τοιχογραφίες ξεκίνησαν απʼ αυτή τη μονή.
Το μοναστήρι ιδρύθηκε κατά τον εξής περίεργο τρόπο: σύμφωνα με τη παράδοση ένας τσοπάνος καλόγερος από την μονή Παπαβλασσά βρήκε στο ακρογιάλι του Μαρκουριού ένα κομμάτι ξύλο που το είχε ξεβράσει το κύμα, το οποίο αργότερα ανακάλυψαν ότι ήταν μια εικόνα του Αγίου Δημητρίου που είχε πέσει από κάποιο ναυάγιο. Την τοποθέτησαν στο μοναστήρι τους αλλά η εικόνα εξαφανιζόταν συνέχεια μυστηριωδώς και την έβρισκαν στη τοποθεσία του καταρράκτη. Η εικόνα «σύχναζε» επίμονα τις νύχτες σʼ αυτό το μέρος και εκεί τελικά αποφάσισαν να χτίσουν το μοναστήρι, όπου και η ιερή εικόνα έμεινε για πολύ καιρό, ενώ αργότερα όταν διαλύθηκε η μονή, μεταφέρθηκε στη Μονή Λευκών. Αν ρωτήσει κανείς αν αυτή η εικόνα υπάρχει σήμερα , οι καλόγεροι θα του πουν ότι φυλάσσεται σε ένα κρυφό ιερό μέρος περιμένοντας την κατάλληλη εποχή που θα ξαναβγεί στον έξω κόσμο
Πηγή: Περιοδικό Ανιχνεύσεις, τεύχος Νο 19, Ιούλιος – Αύγουστος 1997, άρθρο με τίτλο : Η Ελλάδα των μυστικών,
Το μοναστήρι ιδρύθηκε κατά τον εξής περίεργο τρόπο: σύμφωνα με τη παράδοση ένας τσοπάνος καλόγερος από την μονή Παπαβλασσά βρήκε στο ακρογιάλι του Μαρκουριού ένα κομμάτι ξύλο που το είχε ξεβράσει το κύμα, το οποίο αργότερα ανακάλυψαν ότι ήταν μια εικόνα του Αγίου Δημητρίου που είχε πέσει από κάποιο ναυάγιο. Την τοποθέτησαν στο μοναστήρι τους αλλά η εικόνα εξαφανιζόταν συνέχεια μυστηριωδώς και την έβρισκαν στη τοποθεσία του καταρράκτη. Η εικόνα «σύχναζε» επίμονα τις νύχτες σʼ αυτό το μέρος και εκεί τελικά αποφάσισαν να χτίσουν το μοναστήρι, όπου και η ιερή εικόνα έμεινε για πολύ καιρό, ενώ αργότερα όταν διαλύθηκε η μονή, μεταφέρθηκε στη Μονή Λευκών. Αν ρωτήσει κανείς αν αυτή η εικόνα υπάρχει σήμερα , οι καλόγεροι θα του πουν ότι φυλάσσεται σε ένα κρυφό ιερό μέρος περιμένοντας την κατάλληλη εποχή που θα ξαναβγεί στον έξω κόσμο
Πηγή: Περιοδικό Ανιχνεύσεις, τεύχος Νο 19, Ιούλιος – Αύγουστος 1997, άρθρο με τίτλο : Η Ελλάδα των μυστικών,