Mία φωτογραφία που απεικόνιζε ένα αιωνόβιο ελαιόδεντρο, αναρτήθηκε πριν λίγους μήνες στον προσωπικό λογαριασμό συγχωριανού μας στο Facebook. Αυτή ήταν η αφορμή για να μπούμε στη διαδικασία αναζήτησης του γηραιότερου δέντρου της Οκτωνιάς.
Ρωτώντας ηλικιωμένους, αλλά και ανθρώπους που γνωρίζουν καλά στην ύπαιθρο, αναζητήσαμε τα αρχαιότερα εξ αυτών.
Καταλήξαμε δε στο συμπέρασμα, ότι στους ελαιώνες μας, υπάρχουν τουλάχιστον.............
Ρωτώντας ηλικιωμένους, αλλά και ανθρώπους που γνωρίζουν καλά στην ύπαιθρο, αναζητήσαμε τα αρχαιότερα εξ αυτών.
Καταλήξαμε δε στο συμπέρασμα, ότι στους ελαιώνες μας, υπάρχουν τουλάχιστον.............
5 έως 7 τέτοια δέντρα-κειμήλια.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια ελαιόδενδρα 800, 1000, 2000+ χρόνων γίνονται…. καυσόξυλα. Στη νεώτερη Ελλάδα δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που να τα προστατεύει. Κατά την αρχαιότητα όμως δεν επιτρεπόταν κάποιος να κόψει περισσότερες από δυο ελιές το χρόνο, ενώ το ξύλο της μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο για ιδιωτική χρήση ή για την κατασκευή βωμών ή αγαλμάτων για τους θεούς.
Πρέπει να κατανοήσουμε πως αυτά τα αρχαία μεγαλόπρεπα δέντρα είναι μέρος της εθνικής κληρονομιάς μας, όπως ακριβώς οι βυζαντινές εκκλησιές μας. .
Βέβαια θα έπρεπε η πολιτεία να τα είχε καταγράψει και να βοηθήσει τους κατόχους τους, δίνοντας παράλληλα κίνητρα για την αξιοποίηση τους για τουριστικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Πρέπει ΑΜΕΣΑ, αυτά να βρεθούν, να καταγραφούν και να χαρακτηρισθούν ως "διατηρητέα μνημεία της φύσης". Παράλληλα είναι αναγκαίο να γίνουν επιστημονικές μελέτες ως προς την ηλικία τους. Βέβαια σε πολλές περιπτώσεις, δε μπορεί να εφαρμοστεί η μέθοδος των ραδιενεργών ισοτόπων αφού δεν υπάρχει καρδιόξυλο, (δηλαδή το αρχικό τμήμα του κορμού). Μπορεί όμως να προσδιοριστεί από της περίμετρο του κορμού.
Δυστυχώς, τα δένδρα αυτά λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα. Είναι απόγονοι των δένδρων της αρχαιότητας, (φυτρωμένα με τις ρίζες τους και τα κλαδιά τους). Έχουν ιδιαίτερη ομορφιά και δίνουν δύναμη και έμπνευση όταν βρεθεί κανείς μπροστά τους.
Οι ιδιοκτήτες τους, καλό είναι πριν αποφασίσουν να τα καταστρέψουν να σκεφτούν ότι για να ξαναγίνουν χρειάζονται 500-1000 η …….5000 χρόνια.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια ελαιόδενδρα 800, 1000, 2000+ χρόνων γίνονται…. καυσόξυλα. Στη νεώτερη Ελλάδα δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που να τα προστατεύει. Κατά την αρχαιότητα όμως δεν επιτρεπόταν κάποιος να κόψει περισσότερες από δυο ελιές το χρόνο, ενώ το ξύλο της μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο για ιδιωτική χρήση ή για την κατασκευή βωμών ή αγαλμάτων για τους θεούς.
Πρέπει να κατανοήσουμε πως αυτά τα αρχαία μεγαλόπρεπα δέντρα είναι μέρος της εθνικής κληρονομιάς μας, όπως ακριβώς οι βυζαντινές εκκλησιές μας. .
Βέβαια θα έπρεπε η πολιτεία να τα είχε καταγράψει και να βοηθήσει τους κατόχους τους, δίνοντας παράλληλα κίνητρα για την αξιοποίηση τους για τουριστικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Πρέπει ΑΜΕΣΑ, αυτά να βρεθούν, να καταγραφούν και να χαρακτηρισθούν ως "διατηρητέα μνημεία της φύσης". Παράλληλα είναι αναγκαίο να γίνουν επιστημονικές μελέτες ως προς την ηλικία τους. Βέβαια σε πολλές περιπτώσεις, δε μπορεί να εφαρμοστεί η μέθοδος των ραδιενεργών ισοτόπων αφού δεν υπάρχει καρδιόξυλο, (δηλαδή το αρχικό τμήμα του κορμού). Μπορεί όμως να προσδιοριστεί από της περίμετρο του κορμού.
Δυστυχώς, τα δένδρα αυτά λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα. Είναι απόγονοι των δένδρων της αρχαιότητας, (φυτρωμένα με τις ρίζες τους και τα κλαδιά τους). Έχουν ιδιαίτερη ομορφιά και δίνουν δύναμη και έμπνευση όταν βρεθεί κανείς μπροστά τους.
Οι ιδιοκτήτες τους, καλό είναι πριν αποφασίσουν να τα καταστρέψουν να σκεφτούν ότι για να ξαναγίνουν χρειάζονται 500-1000 η …….5000 χρόνια.